Peruaanse kerst, oud&nieuw en de rimboe

Peruaanse kerst, oud&nieuw en de rimboe

Een paar dagen voor kerst terug in cusco. Even bijkomen van het beklommen bergje en voor ik het weet ben ik alweer salsa aan het dansen met een glas pisco sour in mijn hand en Jamie (de fietsende Engelsman) aan mijn zij.
Kerst is hier op kerstavond wachten tot 24.00 uur en dan proosten en elkaar gelukkig kerstfeest wensen. Voor 12 uur wordt er panneton ( zoet brood met gekleurde stukjes) gegeten en chocomelk gedronken. Na 12 uur gaat men aan de soep en kalkoen. En in mijn geval: aan de champagne met de familie van Mari, een vriendin uit cusco. Eerst naar oma, die al half dronken was van het bier dat ze had gedronken, en toen naar de rest van de familie in de stad. Na 12en een stuk of 100 keer geproost met champagne, nog een fles champagne en nog een fles champagne.. Toen aan de soep ( met aardappel, rijst en pasta en dus een maaltijd op zich!) en daarna kwam de kalkoen. Heerlijk, maar ik zat voller dan die kalkoen volgestopt was dus ik besloot voor een avondje vegetariër te zijn. Daar kwam ik weer goed mee weg.
De volgende dag hadden we visite: Twee broers van Rosana kwamen op visite met de kinderen voor eerste kerstdag. Daarnaast waren ik en Eva ( ook Nederlandse) er en Luis ( zoon van lucho en Rosana) . Gezellige boel dus. De cadeautjes die Eva bij de kerstboom had gelegd waren inmiddels verdwenen en het bleek dat ze die op kerstavond uitpakken.. Mijn cadeautjes moesten echter nog ingepakt worden, dus daar ging iets mis.. Ik heb mijn cadeautjes dus maar snel ingepakt en voor de visite er was alles onder de kerstboom gedumpt. Getimed of niet, maar iedereen was erg blij met zijn/haar cadeautjes en Eva en ik werden bestempeld als 'sinterklazen de holanda'..
Vervolgens was er nog iets dat niet volgens planning ging: de kalkoen. De oven van huize Rosana en lucho was blijkbaar niet goed of groot genoeg voor de kalkoen, dus werd deze naar de publieke oven gebracht. Een supergrote oven waar wel 40 kalkoenen tegelijk in konden. Helaas waren er zo'n 60 kalkoenen en heerlijk bereide cuy's (cavia's) wachtende, en moesten we dus geduld hebben. En dat wekte rosana's ongenoegen, omdat lunch toch wel echt om 1 uur moest, met kalkoen. Maar ik was al lang blij dat het in plaats van een kerstlunch vlak na mijn ontbijt, toch nog een soort kerstdiners werd, zoals we in Nederland meer gewend zijn..

Tussen kerst en oud en nieuw plannen gemaakt met Jamie. Het plan was om 3 dagen te gaan fietsen richting chococherau, ruïnes zo groot als machu Picchu ergens in de rimboe, waar maar heel weinig mensen van weten. Er gaan wandelpaden naar toe en er zijn gidsen die je er heen kunnen brengen, maar volgens Jamie konden we er op de fiets heel dichtbij komen en dan het laatste stukje uitvogelen hoe en wat. Onze bestemming zou zijn: 'vilkabamba'.
Een kennis van Jamie uit Engeland zou ook mee gaan: ambruce. Een mopperende, klagende man uit Londen, geen leuke persoonlijkheid ( en uiterlijke verschijning al helemaal niet, maar daar schijn ik niet zo veel van te weten..). De eerste afdalingen waren heerlijk, totdat Jamie zijn fiets kapot ging en ik dus opgescheept zat met mr. Ambruce. 'Geeft niet' zei Jamie, ik ga terug naar cusco en kom morgen met de taxi naar vilkabamba, nemen jullie na de fietstocht ook de taxi die kant op, zien we elkaar morgen!
Een mooie afdaling van 3 uur ( ja alleen afdalen hier, de taxi brengt je met fietsen en al naar de top, hoe chill) later waren we in santa Maria. Taxi naar vilkabamba alstublieft. Die gingen niet. wel een of andere truck, ook prima! Ingestapt en tussen de zakken rijst en de toiletrollen in geploft en daar zo'n 4 uur gezeten. Hobbel de bobbel uiteraard en muy frio ( erg koud) want het was een open dak, een soort veetransport maar hier gewoon voor mensen.. Het eerste uur was het wel gaaf, avontuurlijk en weer eens wat nieuws. Daarna begon het toch wat kouder en saaier te worden. De sterren waren wel prachtig! Maar goed, uiteindelijk kwamen we uit in een piepklein dorpje met wat huizen hier en daar en werd ons verteld dat dit de eindbestemming was. 'Een hostel?' 'nee! Dat was hier niet..' Is dit dan vilkabamba? Ja en nee, want na lang puzzelen begrepen we dat vilkabamba een provincie is i.p.v. Een stad. Dankjewel Jamie! Hahaha. Wij dus in de middel of the provincie vilkabamba ( wat zo ontoeristisch is als wat) en geen taxi, bus of zelfs veetransport dat zo laat nog terug ging. Na wat praten in gebrekkig spaans en luisteren naar een mix tussen quecha en spaans ( waar men dus niks van verstaan kan) was er een jongeman die ons zielig genoeg vond en die ons in een taxi mee nam naar een dorp waar ze wel een hostel hadden. Dat werd weer minimaal een half uur rijden terwijl wij in de achterbak gevouwen naast onze fietsen zaten.. Avontuur avontuur! Gelukkig was er inderdaad een hostel op dit eindpunt en konden we slapen. We hadden het beide erg koud en waren super moe dus we waren hier al heel blij mee. Het enige probleem was, dat er nog maar een single bed over was.. Er zat dus niks anders op dan met z'n tweeën (met m'n grote vriend Ambruce) gezellig onder de natuurlijk te kleine dekens te kruipen. Heel blij dat ik zo moe was en dus snel sliep.
De volgende dag kregen we een kaart te zien van waar we waren, en bleken er twee Inca ruïnes in de buurt te zijn (die we natuurlijk bezocht hebben) en meerdere bussen per dag naar quillabamba. (een grote stad en 4 uur hobbel de bobbel) .Viel alles wel weer mee dus, maar wat een avontuur!
Eenmaal terug in cusco was het oudejaarsdag. Overdag zijn er een heleboel kraampjes en mensen op straat en alles wat je kunt kopen is vandaag geel: de kleur van geluk. Gele bloemen voor mijn hostfamilie gekocht, en toen ik thuis kwam lag er een geel cadeautje op me te wachten: een onderbroek. Oud en nieuw draagt iedereen hier namelijk geel ondergoed, voor geluk. Verder rennen ( nou ja meer lopen omdat het gigantisch druk is) ze hier om 12 uur 12 rondjes om het plaza de armas en zingen ze voetbal-achtige liedjes ( hè-ho-cuscoooo). Prachtig feest! Er is vuurwerk, de hele avond eigenlijk constant wat vuurwerk dat afgestoken wordt, en om 12 uur iets meer maar niet zo gigantisch veel als in Nederland. Oh ja en ze eten ook nog eens om 12 uur per klokslag een druif en mogen per druif een wens doen. Dat moet allemaal wel precies op dat moment, dus van tevoren moet er al druk gebrainstormd worden over de wensen en geoefend met het razendsnel eten van druiven. Kortom, veel tradities en heel veel vrolijke mensen, dus een mooi en grappig nieuwjaar!

Ook voor iedereen in Nederland natuurlijk de beste wensen, mogen jullie allemaal het geluk vinden in de dingen die jou blij maken. Hopelijk zitten daar veel kleine, mooie, bereikbare dingen tussen maar ook grote dromen en wensen..