Yo estoy a cusco!

In Cusco aangekomen wordt ik opgewacht door Rosanna, de vrouw van lucho, en Alexandra, een nichtje van rosanna (5 jaar). Ze zijn heel aardig en laten me het huis zien. Met handen en voeten verstaan we elkaar wel. Rosanna is onwijs lief en helpt me snel met het leren van Spaanse woordjes. Ze is een goede lerares en herhaalt veel zodat het wat beter blijft hangen. Volgens mij maak ik de meest debiele zinnen ( ik is houden van dit huis veel) maar het lijkt erop dat ze me begrijpt.
Ik heb in het huis mijn eigen appartement, super mooi!! Met een woonkamer, slaapkamer badkamer en keuken. Luxe!!
Lucho en Rosanna zijn super gastvrij en lief voor me, en dan zeggen ze ook nog steeds dat ze zo blij zijn dat ik er ben, echt bijna teveel van het goede!! Ik zal me moeten inhouden ze niet dood te knuffelen deze geweldige mensen.
Ze zijn zelf ooit ook in Nederland geweest, de verhalen daarover zijn erg leuk. Toen we hier smiddags naar een restaurant gingen vroeg Rosanna aan het einde van de maaltijd om een doggybag. Ze vertelde dat ze dat zo gek vond in Nederland, dat ze haar half opgegeten pizza niet mocht mee nemen.. In Peru is het heel normaal om dat te doen. Zelfs de restjes botten gaan mee voor de hond! Goed recycle systeem!

De 31ste is het hier groot feest: Halloween! De halve stad loopt met verklede kinderen en dieren door de stad om snoepjes te incasseren. Sommige volwassenen doen ook vrolijk mee, de mooiste creaties komen voorbij. Het lijkt wel carnaval. Ik val dus met mijn neus in de feestboter! In Lima was er ook al een feest, lord of miracles ( een schilderij van jesus dat door een slaaf op een muur was geschilderd, was het enige dat na een grote aardbeving was blijven staan in heel Lima. Alles was verwoest maar die muur stond nog. Vanaf die dag zijn mensen gaan bidden voor de god van de aardbevingen dat er nooit weer zo'n grote aardbeving zou komen. Later werd dat bidden voor wonderen, dus; bidden naar de lord of miracles.. en dat gebeurd nu nog steeds, 30-10 in Lima. En ik was erbij! Feest) nu dus hier ook al, en het weekend ook nog: dag van de levenden en dag van de doden wordt hier gevierd. Feestdagen waarbij men heel uitgebreid gaat eten ( prima, count me in! ) en waarbij men een bezoek brengt aan de begraafplaats om gestorven geliefden op te zoeken. Ik heb zelfs gehoord dat het traditie is om samen met de doden te eten en drinken. Je schenkt dan een glas drinken voor iedereen in, plus voor de overledene. Je proost, en dan wordt het drinken over het graf uitgegoten. Eten gaat ook samen, ze stoppen een bord eten onder de grond voor de dode en gaan zelf naast het graf zitten eten. Zo heb ik het niet meegemaakt, maar dat hoorde ik van David uit Lima. De begraafplaats waar ik met Rosanna heen ging, waar haar moeder begraven ligt, is een hele mooie, oude begraafplaats. In het gangpad zijn een soort tombes, graven van de onwijs rijke mensen denk ik. De rest van de mensen ligt begraven in muren waarin allemaal raampjes zitten waarachter nabestaanden een bloemetje kunnen neerzetten en een kaarsje kunnen branden. De raampjes/ deurtjes zijn van glas en er liggen ongeveer 7 mensen boven elkaar en wel 20 of meer raampjes naast elkaar. Dat is dan 1 muur. Om bij de bovenste graven te kunnen gebruiken ze een trap. Er lopen allemaal jongens met een poetslap rond die voor een paar soles het graf wel willen oppoetsen ( het raampje dus, daar zit vaak een mooie lijst omheen)

Daarna zijn we uit eten gegaan bij de Chinees. Alles wat overbleef in doggybags, uiteraard, voor savonds. Toen we thuis kwamen gefacetimed met het Nederlandse achtergebleven (bezorgde) thuisfront. Bizar dat dat tegenwoordig kan, elkaar zien ook al zit je aan de andere kant van de wereld!!

Volgende dag (2-11-2014): weer een 'feest' dag.. Dag van de doden. Uit eten bij de broer van Rosana, zijn vrouw en kinderen ( o.a. Alexandra). Er staat varken op het menu, en wel op z'n allerbest: hij werd langsgedragen met kop en staart en al. Gelukkig werd dit varkentje wel eerst gewassen ( onthoofd en ont-staart) voor we het op ons bordje kregen. Het rook erg sterk, bijna als diarre, maar zag er wel erg lekker uit! Helaas werd er op het allerlaatste moment besloten dat het vlees waarschijnlijk niet goed meer was ( vandaar de geur misschien) en zijn ze per direct naar de winkel gegaan om speklap te halen. Heerlijk! Wel jammer van het echte stuk gebraden varken.. Als we dan toch bezig zijn met hele dieren eten...

3-11-2014 op naar het ziekenhuis. Niks aan de hand hoor, daar ga ik vrijwilligerswerk doen de komende drie weken. Op de kinderafdeling voor kinderen met een fysieke beperking en/of psychische stoornis. In het Spaans is fysiotherapeut: psychomotorica. Toen ik bij mijn aanmelding mijn beroep moest opgeven heb ik PMT opgegeven, psychomotorisch therapeut.. Waarschijnlijk zijn ze er vanuit gegaan dat ik fysio ben, dus loop ik nu op de fysio afdeling rond, hahaha. Veel kijken en nadoen.. Ze doen in ieder geval heel veel met massage en allerlei verschillende materialen over de kinderen hun beentjes en ruggetjes halen ( borstels, sponsjes en doekjes). Ik moet nog even uitvinden waarom precies en hoe precies, maar geloof dat het bij elk kind zo ongeveer hetzelfde gaat.. Oh oh oh, meer hierover als ik meer weet.
Smiddags van 14.30 tot 18.30 groepsles Spaans. Met twee andere meiden die nog weinig Spaans spreken. Eerste dag goed overleefd, nu huiswerk maken en een paar werkwoord vervoegingen uit mijn hoofd leren.

De foto's zal ik proberen up te Loaden op mijn Facebook, wel leuk om ook wat beeld te hebben. Van de begraafplaats heb ik helaas geen foto's maar lang leven Google, die wel!


Adios amigo's, hasta luego